تفاوت هواساز آپارتمانی با
هواساز آپارتمانی از اجزای زیر تشکیل شده که متناسب با شرایط ، برای تامین هوایی مطبوع و راندمان بالاتر می توان اجزای دیگری را در ساختار هواساز به کار برد.
فن یا دمنده هوا ، یکی از اجزای مهم و کاربردی در هواساز است که برای جابجایی و انتقال هوا در دستگاه هواساز به کار میرود. فن های مورد استفاده در هواساز آپارتمانی از نوع فن های سانتریفیوژ میباشند.
در مناطق گرم و خشک، سرمایش به صورت تبخیر مستقیم یا غیر مستقیم و یا تبخیری دو مرحلهای انجام می شود و در مناطق گرم و مرطوب به صورت تبریدی تأمین میشود.
سرمایش به روش تبخیر مستقیم با عبور هوا از روی پدهای سلوی مرطوب انجام میشود که با افزایش رطوبت هوا در یک فرایند آنتالپی ثابت دمای هوا را کاهش میدهد. در سرمایش تبریدی با عبور هوای ورودی از روی کویل سرد که به وسیله سیال مبرد سرد شده است انجام می شود. سیال مبرد در
گرمایش از طریق عبور هوا از کویل آب گرم یا هیتر داخل هواساز انجام می شود. آب گرم مورد نیاز برای گرمایش به وسیله پکیج با کویل آب گرم منتقل می شود. هوای عبوری از کویل آب گرم یا هیتر همان هوای برگشتی فیلتر شده است که انتقال هوای تازه و رطوبت زنی به آن وجود دارد.
در هواساز آپارتمانی در قسمت ورودی هوای پد سلوی یا کویلهای سردکننده یا گرمکننده از فیلترهای پنلی استفاده می شود تا ضمن جلوگیری از ورود غبار به د اخل ساختمان، فینهای کویلها را از رسوب مصون می دارد و در عین حال راندمان دستگاه نیز کاهش نمی یابد.
فرایند رطوبت زنی به وسیله تبخیر از روی سطح پد سلوی یا مه پاش انجام میشود.
شامل ترموستات اتاقی یا کنترلر که توسط حسگرهای دما، رطوبت با کنترل فن، پمپ، شیر های برقی و دمپر ها شرایط تنظیم شده برای آسایش افراد در فضای ساختمان را فراهم میکنند.
تأمین آسایش
تأمین سلامت و بهداشت در فصل زمستان
مصرف انرژی پایین و راندمان بالا
جلوگیری از اتلاف انرژی و کنترل قابل برنامهریزی
سرعت گرمایش بالا
کم صدا
تصفیه هوا
تغییر وضعیت تمام اتوماتیک
مستقل بودن سیستم تهویه مطبوع برای هر واحد آپارتمانی
امکان ساخت با ابعاد سفارشی و متناسب با معماری ساختمان
منبع : بامین تهویه
جهت کسب اطلاعات بیشتر و مشاهده قیمت انواع هواساز به سایت